479 Views
Favorite
ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒ นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษ และ อเมริกัน ต่างได้ช่วยกันค้นคว้าสร้างเรดาร์เพื่อตรวจหาตำแหน่งเครื่องบินและเรือรบของข้าศึกซึ่งเป็นเครื่องมือที่สำคัญยิ่งอย่างหนึ่งช่วยให้ฝ่ายสัมพันธมิตรมีชัยชนะในสงครามได้ในสมัยต่อมานักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าเรดาร์สามารถใช้ตรวจฝน และ หิมะได้ ฉะนั้นนักอุตุนิยมวิทยาจึงได้อาศัยเรดาร์เป็นเครื่องมือตรวจการเคลื่อนตัวของพายุ ฟ้าคะนอง และ พายุไต้ฝุ่นได้เป็นอย่างดี เรดาร์สามารถจับการเคลื่อนตัวของพายุไต้ฝุ่นได้เมื่อศูนย์กลางของพายุเข้ามาอยู่ในระยะ ๒๐๐ ถึง ๘๐๐ กิโลเมตร (ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับกำลังของเรดาร์)
เรดาร์เป็นเครื่องมือที่ค่อนข้างยุ่งยากซับซ้อนมีแต่หลักการคือเรดาร์ส่งคลื่นวิทยุที่มีความถี่สูงมากราว ๓,๐๐๐ เมกะเฮิรตซ์ มีความยาวคลื่นระหว่าง ๓ ถึง ๑๐ เซนติเมตร เมื่อคลื่นความถี่สูงนี้ไป กระทบเป้าหมายเข้าก็จะสะท้อนกลับมายังเครื่องรับภาพจากค่าความเร็วของคลื่นวิทยุซึ่งมีค่าเท่ากับความเร็วของแสงคือ ๓๐๐,๐๐๐ กิโลเมตรต่อวินาทีกับระยะเวลาที่คลื่นเดินทางไป และ กลับ เราก็สามารถหาระยะทางของเป้าว่าอยู่ห่างจากเครื่องรับเท่าไรได้
เม็ดน้ำ (water droplets) และอนุภาคน้ำแข็ง (ice particles) ขนาดใหญ่ สามารถสะท้อนคลื่นเรดาร์ได้ โดยทั่ว ๆ ไปแล้ว สิ่งที่เป็นเป้าหมายขนาดใหญ่ ๆ ก็สามารถสะท้อนคลื่นเรดาร์ได้ดี เช่น ลูกเห็บ เป็นต้น
เรดาร์อุตุนิยมวิทยามีประโยชน์มากในการตรวจการเคลื่อนตัวของพายุฟ้าคะนอง พายุดีเปรสชันหรือไต้ฝุ่น เมื่อนักอุตุนิยมวิทยาทราบทิศ และ ความเร็วของการเคลื่อนตัวของพายุไต้ฝุ่นก็จะได้ออกประกาศเตือนให้ประชาชนทราบล่วงหน้าเพื่อจะได้เตรียมตัวป้องกันภัยอันตรายซึ่งอาจจะเกิดขึ้นให้ลดน้อยลงได้นอกจากนี้แล้วจากการวัดความแรง (strength) ของภาพสะท้อน ที่จอเรดาร์จะช่วยให้เราสามารถคำนวณหาอัตราของปริมาณฝนที่ตกลงมาได้ด้วย
